Ο λαός αν δεν ξυπνήσει, κανένα μάτι δεν θα βγει από τον ουρανό και θα σου πει, χαίρω πολύ Θεός.....

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Η γη και ο ουρανός !!!

εγώ ο ουρανός σου...
εσύ η γη μου,
καρδιά μου,
εγώ το σύμπαν ... στην ψυχή σου που έχεις, το ολόλευκο χαρτί,
και στα χέρια της καρδιάς σου κρατάς εσύ το μελάνι,
στο θέλημα που εσύ αγαπάς... αιώνια  να γράφεις,

και να θεουργείς το θέλημα που η καρδιά σου αγαπά.
**

το βαζάκι με το μελάνι γράφει από έξω,
''το λευκό περιστέρι της καρδιάς σου, 
λευκή πεταλούδα γεννάει με την μορφή σου... στην καρδιά  που αγαπάς... στο δάσος της καρδιάς... μόνο όταν το εγώ σου γίνει το εσύ του... όλα τα άλλα... χώμα είναι... αν δεν παραμείνεις ο εαυτός σου...

άλλωστε, ενός Θεού, θεοί υιοί εστέ !''


διότι αγάπες μου... η ΑΓΑΠΗ  είναι ο ΘΕΟΣ .


Ιωάννης εκ πενίας βασιλεύς




Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΓΛΥΤΩΝΟΥΜΕ

Μας πάνε ολοταχώς στην πανθρησκεία (παναιρετικός οικουμενισμός). Μας πούλησαν ως πρόβατα επί σφαγή οι ιεράρχες. Φωτογραφίες, video, ομολογίες της μέγιστης προδοσίας του ελληνικού ορθοδόξου λαού. ΟΠΟΙΟΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΣ, ΠΑΠΑΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΕΙ, ΔΕΝ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΕΟ τονίζει σε παλαιότερή του ομιλία ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης. Σήμερα όμως παρουσιάζεται το φαινόμενο να ελέγχει κάποιος (για παράδειγμα ο Σεραφείμ Πειραιώς), αλλά συγχρόνως να εξακολουθεί να ακολουθεί οικουμενισμό-πανθρησκεία. Για αυτούς υπάρχει Εκκλησιαστικός Κανόνας (15ος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, που αναφέρεται και στο video) που πρέπει να εφαρμόσουν όσοι τελικά είναι Ορθόδοξοι. Ποιοι άραγε παραμένουν;

Από το βιβλίο Η ΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, Α. Δ. ΔΕΛΗΜΠΑΣΗ, ΑΘΗΝΑΙ 1972, διαβάζουμε τα εξής:

«Δια πρώτην φοράν εις την ιστορίαν Εκκλησίαι, Ομολογίαι και Ομάδες παντοίων αποχρώσεων συνήρχοντο επί το αυτό και ίδρυον ένα παγκόσμιον εκκλησιαστικόν οργανισμόν με καθωρισμένον σκοπόν και ωρισμένας αρχάς» (Β. Σταυρίδου, ενθ’ ανωτ. σ. 74,76). (…) Το Συνέδριον τούτο «φέρει χαρακτήρα ιδρυτικόν» και «συνιστά μίαν απαρχήν» (Β. Σταυρίδου, ενθ’ ανωτ. σ. 80), δια την περαιτέρω οικουμενιστικήν κίνησιν και δράσιν των αιρετικών ανά τον κόσμον.

(…) Αι «εκκλησίαι», κατά το ΠΣΕ, είναι ηνωμέναι, διότι έχουν την ενότητα ως «δώρον Θεού». Όπως, κατά την αγγλικανικήν θεωρίαν των κλάδων, αι «εκκλησίαι» έργον έχουν να εκδηλώσουν την ουσιαστικήν ενότητά των, δια της κατορθώσεως ενότητος και εις τα επουσιώδη, ούτω και κατά το ΠΣΕ. Και κατ’ αυτό, αι «εκκλησίαι» οφείλουν να εκδηλώσουν την ενότητά των «εν τω έργω και εν τη ζωή» !