Ο λαός αν δεν ξυπνήσει, κανένα μάτι δεν θα βγει από τον ουρανό και θα σου πει, χαίρω πολύ Θεός.....

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΓΛΥΤΩΝΟΥΜΕ

Μας πάνε ολοταχώς στην πανθρησκεία (παναιρετικός οικουμενισμός). Μας πούλησαν ως πρόβατα επί σφαγή οι ιεράρχες. Φωτογραφίες, video, ομολογίες της μέγιστης προδοσίας του ελληνικού ορθοδόξου λαού. ΟΠΟΙΟΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΣ, ΠΑΠΑΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΕΙ, ΔΕΝ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΕΟ τονίζει σε παλαιότερή του ομιλία ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης. Σήμερα όμως παρουσιάζεται το φαινόμενο να ελέγχει κάποιος (για παράδειγμα ο Σεραφείμ Πειραιώς), αλλά συγχρόνως να εξακολουθεί να ακολουθεί οικουμενισμό-πανθρησκεία. Για αυτούς υπάρχει Εκκλησιαστικός Κανόνας (15ος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, που αναφέρεται και στο video) που πρέπει να εφαρμόσουν όσοι τελικά είναι Ορθόδοξοι. Ποιοι άραγε παραμένουν;

Από το βιβλίο Η ΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, Α. Δ. ΔΕΛΗΜΠΑΣΗ, ΑΘΗΝΑΙ 1972, διαβάζουμε τα εξής:

«Δια πρώτην φοράν εις την ιστορίαν Εκκλησίαι, Ομολογίαι και Ομάδες παντοίων αποχρώσεων συνήρχοντο επί το αυτό και ίδρυον ένα παγκόσμιον εκκλησιαστικόν οργανισμόν με καθωρισμένον σκοπόν και ωρισμένας αρχάς» (Β. Σταυρίδου, ενθ’ ανωτ. σ. 74,76). (…) Το Συνέδριον τούτο «φέρει χαρακτήρα ιδρυτικόν» και «συνιστά μίαν απαρχήν» (Β. Σταυρίδου, ενθ’ ανωτ. σ. 80), δια την περαιτέρω οικουμενιστικήν κίνησιν και δράσιν των αιρετικών ανά τον κόσμον.

(…) Αι «εκκλησίαι», κατά το ΠΣΕ, είναι ηνωμέναι, διότι έχουν την ενότητα ως «δώρον Θεού». Όπως, κατά την αγγλικανικήν θεωρίαν των κλάδων, αι «εκκλησίαι» έργον έχουν να εκδηλώσουν την ουσιαστικήν ενότητά των, δια της κατορθώσεως ενότητος και εις τα επουσιώδη, ούτω και κατά το ΠΣΕ. Και κατ’ αυτό, αι «εκκλησίαι» οφείλουν να εκδηλώσουν την ενότητά των «εν τω έργω και εν τη ζωή» !


(…) «Καλούμεν τας απανταχού Εκκλησίας να υπογράψωσι και εκτελέσωσι την διαθήκην αυτήν εν ταις προς αλλήλας σχέσεσιν αυτών» (Παρά Β. Σταυρίδη, Ιστορία της Οικουμενικής Κινήσεως, σ. 78). Τοιουτοτρόπως, πάσαι αι αιρέσεις και αι κατά τόπους Ορθόδοξαι Εκκλησίαι καλούνται να μετάσχουν του ΠΣΕ και δι αυτού να ενωθούν εις μίαν νέαν κοινωνίαν ποικίλων ιδεών και θρησκευτικών αντιλήψεων, κακοδόξων και ορθοδόξων ή και αλλοθρήσκων…». (…)

Το (προτεσταντικόν τούτο συμβούλιον) Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών ενδιαφέρεται όχι δια την αληθινήν χριστιανικήν ενότητα, «την ενότητα της πίστεως», αλλά δια την εξωτερικήν διοικητικήν ενότητα, δια τας σχέσεις κοσμικής συνεργασίας και δια τας συνελεύσεις προς συζητήσεις και κοινάς αποφάσεις, ασχέτως της ορθοδόξου πίστεως. Σκοπός αυτού δεν είναι η μετάνοια και επιστροφή των αιρετικών εις την υπάρχουσαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν του Κυρίου, αλλά η υπαγωγή τούτων εις την οικουμενιστικήν «εκκλησίαν». Επί πλέον, σκοπός του ΠΣΕ είναι κατά βάσιν η διάλυσις της Ορθοδόξου Εκκλησίας και, αντ’ Αυτής, η σύστασις της παναιρετικής οικουμενιστικής κοινωνίας.

(…) «Αι Εκκλησίαι – μέλη του ΠΣΕ – αναγνωρίζουν εν άλλαις Εκκλησίαις στοιχεία της αληθούς Εκκλησίας» ! Αι «εκκλησίαι» αύται καλούνται «ν’ άρξωνται σοβαράς συνδιαλέξεως μετ’ αλλήλων, εν τη ελπίδι, ότι τα στοιχεία ταύτα της αληθείας θα οδηγήσουν εις την αναγνώρισιν της όλης αληθείας και εις την ενότητα βασιζομένην επί της όλης αληθείας». Κατά την εν λόγω κακόδοξον δήλωσιν, ουδεμία εκκλησία είναι Εκκλησία «εν τη πλήρει και αληθεί έννοια της λέξεως». (…)

Κατά το ΠΣΕ, ουδεμία εκκλησία είναι πλήρης και αληθής, πάσαι δε αι υπάρχουσαι εκκλησίαι υπολείπονται της αληθινής Εκκλησίας. Συνεπώς, η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν είναι η αληθής Εκκλησία !!!

(…) Ο Οικουμενισμός ασεβεί προς τον Θεόν, αθετεί την Εκκλησίαν, αρνείται την χριστιανικήν πίστιν, συντάσσεται μετά του κόσμου και του άρχοντος αυτού διαβόλου, και οδηγεί τους ανθρώπους εις αιωνίαν απώλειαν.

Η απιστία αποτελεί βάσιν του Οικουμενισμού. Ο Οικουμενισμός δεν βασίζεται επί της ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως, αλλά επί της απιστίας. Η απιστία αυτού εκδηλούται τριττώς. Ως αποσιώπησις της πίστεως και αποφυγή των συζητήσεων επί δογματικών ζητημάτων, ως μινιμαλιστική μείωσις των απαιτήσεων της πίστεως, και ως απροκάλυπτος απόρριψις θείων αληθειών.

(…) Ο Οικουμενισμός αρνείται το θείον δόγμα περί της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ίνα στήση την ιδίαν αυτού ψευδοδιδασκαλίαν περί της οικουμενιστικής του «εκκλησίας», η οποία είναι αντι- εκκλησία. Ο Οικουμενισμός είναι αρνητής και εχθρός της Εκκλησίας του Θεού, πας δε συντασσόμενος μετ’ αυτού τοποθετείται εκτός της Εκκλησίας του Κυρίου και εις θέσιν πολεμίου προς Αυτήν. Δια τούτο ακούει παρά του Κυρίου: «τι με διώκεις;» (Πρ. θ’,4). (…) Ο Οικουμενισμός τα του κόσμου φρονεί, τα του κόσμου αγαπά και τα του κόσμου υιοθετεί, όχι τα του Θεού και της Εκκλησίας. Η ενότης του Οικουμενισμού δεν είναι η χρισταινική ενότης, αλλά η κοσμική. (…) Η οικουμενιστική ενότης δεν είναι η ενότης της πίστεως, αλλ’ η ενότης της συμπεφωνημένης απιστίας της σιγής. (…) Η οικουμενιστική ενότης δεν είναι η ενότης του Κυρίου, αλλ’ η ενότης του κόσμου, η οποία αντιστρατεύεται εις την χριστιανικήν ενότητα και την καταλύει, δια της αθετήσεως της γενεσιουργού αιτίας ταύτης, ήγουν της πίστεως.


Τέλος στο παρακάτω video ακούγεται ο τρόπος πώς θα αποφύγουμε την πανθρησκεία (οικουμενισμό) και με ποιον τρόπο θα αποφύγουμε εν γένει τον τρόπο ζωής που επιβάλλει η νέα τάξη, σύμφωνα με την Ορθοδοξία.