Πέρα εκεί
στα Μεσόγεια της Αττικής, Καλύβια το λένε το χωριό, σταμάτησα σε έναν φούρνο
για να πάρω ψωμί. Στο προαύλιο του φούρνου μια γυναίκα και ένας άντρας, με
κόντρα τον άνεμο, προσπαθούσαν να δέσουν στο σκοινί μια σημαία. Ο ένας βοήθαγε
τον άλλον χωρίς αποτέλεσμα. Τους πλησίασα και τους ρώτησα αν μπορώ να βοηθήσω.
Χαμογέλασαν και οι δύο.
Βούρκωσαν τα
μάτια μου από χαρά. Άπλωσα απαλά τα χέρια μου και αφού χάιδεψα τη γαλανόλευκη,
με τρεις απαλές κινήσεις έδεσα τη σημαία στο σκοινί. Στάθηκα σε στάση προσοχής
και τραβώντας σιγά σιγά το σκοινί η σημαία άρχισε να ανεβαίνει προς τον ουρανό.
Για μια
στιγμή φαντάστηκα ότι βρίσκομαι στον Πενταδάκτυλο της Κύπρου, ύψωμα 126
"Θέση Αετοφωλιά", έτος 1964. Έχω βρει μια σημαία δεμένη σε μια
κουμαριά. Εκεί μπόρεσαν και την έδεσαν για να μην την πάρει ο αέρας. Με προσοχή
να μην τη σχίσω, με απαλές κινήσεις, την πήρα και την έδεσα στη μέση μου.
Περιέφερα το βλέμμα μου για να βρω το πιο ψηλό δέντρο και αφού διάλεξα ένα
λεβεντόκορμο κυπαρίσσι άρχισα να αναρριχιέμαι επάνω του. Φτάνοντας στην κορφή
έδεσα τη σημαία.
Οι Τούρκοι
από απέναντι άρχισαν να μου ρίχνουν με σταθερά πυρά. Ως εκ θαύματος η σημαία
δεν τρύπαγε γιατί καθώς κυμάτιζε οι σφαίρες γλιστρούσαν. Ένας υπολοχαγός μου
έσουρε τα "εξ αμάξης" φοβούμενος για τη ζωή μου. Άρχισα να κατεβαίνω
κόβοντας τα κλαριά με ένα μαχαίρι που η λαβή του βρισκόταν πάντα στο χείλος της
μπότας μου, τόσο κοντά στον κορμό του δέντρου ούτως ώστε να μην μπορεί να
ανέβει κάποιος άλλος και να πάρει τη σημαία. Πάτησα στο χώμα, γύρισα σιγά σιγά
προς τον ουρανό το βλέμμα μου. χαιρέτησα τη σημαία και δάκρυσαν τα μάτια μου.
Πάντα και
όπου σ' αντικρίζω
με λαχτάρα
σταματώ και
περήφανα
δακρύζω
ταπεινά σε
χαιρετώ.
Στρατιώτης
της 31ης μοίρας καταδρομών, μετά τον πόλεμο του 1974, μου είπε ότι είδε τη
σημαία να κυματίζει στο σημείο που προανέφερα. Αν άντεξε στον χρόνο των δέκα
ετών μπράβο της. Αν κάποιος την αντικατέστησε ο Θεός χρόνια να του δίνει,
πάντως μέσα στην ψυχή μου όσα χρόνια κι αν ζήσω ακόμα μέσα μου κυματίζει αυτή η
σημαία. Ήταν σημαία αγνή και καθαρή που ποτιζότανε με το γνήσιο αίμα όλων των
παιδιών της Κύπρου.
Αύγουστος
1964
126 μ. ύψωμα
Αετοφωλιά
201 Τ. Π.
Μαχητής 1964
