Η ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΚΛΑΔΩΝ

Ο δογματικός συγκρητισμός του «Τετραπλεύρου του Λάμπεθ» αναλύεται και στην αρχή της θεωρίας των κλάδων. Είναι δε η «θεωρία περί των κλάδων»(231) η κακόδοξος άποψις, ότι «ουδεμία εκκλησία δύναται να θεωρηθή σήμερον ως μόνη εκπροσωπούσα την Μίαν Αγίαν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Η Μία Εκκλησία «εμφανίζεται νυν διεσπασμένη σε τρεις καθολικούς κλάδους ισόκυρους προς αλλήλους, την Ανατολική, την Ρωμαιοκαθολική και την Αγγλικανική εκκλησία, εις ας συμπεριλαμβάνουσι κατά τους νεωτέρους χρόνους και τον επισκοπικόν Λουθηρανισμόν (Σκανδ., Φινλανδ., κλπ), άλλοι δε και τας λοιπάς εκκλησίας» (232). «Ρώμη – Κων/πολις και Καντερβουρία απαρτίζουσι εσωτερικήν ενότητα της αρχαίας καθολικής εκκλησίας, εκάστη δε των υπό των υπό των κέντρων τούτων εκπροσωπουμένη εκκλησία αποτελεί κλάδον της αρχαίας ταύτης εκκλησίας, μικραί δε τινες και των τριών προς αλλήλας υποχωρήσεις θα επέφερον την επανασύνδεσιν αυτών προς αλλήλας, δια των παλαιών δεσμών της αδιαιρέτου εκκλησίας, ήτις ούτω και πάλιν θ’ απεκαθίστατο» (233).

Συμφώνως, λοιπόν, προς την πεπλανημένων θεωρίαν των κλάδων, η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Κυρίου θεωρείται μη υπάρχουσα σήμερον επί της γης (234). Η Εκκλησία αύτη διηρέθη, κατακερματίσθη και διεσκορπίσθη δήθεν εις πλήθος επί μέρους «εκκλησιών», των οποίων διακρίνονται σήμερον τρία κέντρα, ήτοι Ρώμη – Κωνσταντινούπολις – Καντερβουρία. Αι «εκκλησίαι» αύται και υπολείπονται της παλαιάς Μίας Εκκλησίας και συνδέονται προς αυτήν. Υπολείπονται της Μιας Εκκλησίας, διότι, ως ελέχθη, ουδεμία εξ αυτών δύναται να θεωρηθή ως μόνη εκπροσωπούσα ταύτην, και ουδεμία έχει την όλην αλήθειαν αυτής. Ουδεμία των «εκκλησιών» τούτων είναι αλάθητος, αλλά πάσαι υπόκεινται εις πλάνας. Παρά ταύτα, αι «εκκλησίαι» αύται δεν είναι αποκεκομμέναι της Μιας Εκκλησίας, αλλά συνδέονται προς αυτήν, ως κλάδοι δέντρου. Ένεκα τούτου, είναι ισόκυροι και της αυτής αξίας και σημασίας. Τοιουτοτρόπως, αι κατά τόπους Ορθόδοξοι Εκκλησίαι εξισούνται προς τας αιρέσεις και αι αιρέσεις λογίζονται ισάξιαι προς αυτάς. Και αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι και αι αιρέσεις, είναι πάσαι «εκκλησίαι»!  Η δε συνεργασία πασών των «εκκλησιών» τούτων επί ίσοις όροις και η ένωσίς των θα εμπλουτίση ταύτας αμοιβαίως. Ούτω θα πραγματοποιηθή δήθεν «το ιδανικόν της Una Sancta» (235) και θα επανιδρυθή η απολεσθείσα Μία Εκκλησία!

Ως ελέχθη ήδη, η σχέσις των «εκκλησιών» προς την Μίαν, αλλά ανύπαρκτον (!), κατά την θεωρίαν των κλάδων, Εκκλησίαν αναφέρεται και εις την αλήθειαν, την οποίαν κατέχει η Μία Εκκλησία! Όπως, δηλαδή, έκαστος κλάδος του δέντρου δεν αποτελεί όλον το φυτόν, αλλά μέρος αυτού, ούτω και εκάστη «εκκλησία» δεν κατέχει την όλην αλήθειαν, αλλά μέρος ταύτης.  Άπασαι δε αι «εκκλησίαι» συμπληρώνουν εν τούτω αλλήλας, ώστε η αλήθεια να ευρίσκεται εις πάσας ταύτας, ως εν λαμβανομένας. Ήγουν, κατά την κακόδοξον ταύτην διδασκαλίαν, αι κατά τόπους Ορθόδοξοι Εκκλησίαι δεν κατέχουν όλη την αλήθειαν, αλλά μέρος ταύτης, το αυτό δε συμβαίνει και με τας αιρέσεις. Αιρέσεις και Ορθόδοξοι Εκκλησίαι αλληλοσυμπληρώνονται ως προς την αλήθειαν και αύτω το συνονθύλευμα κακοδοξιών και αληθειών αποτελεί την όλην αλήθειαν. Μη δε είπη τις, ότι εκ των αιρέσεων δέον να λαμβάνονται μόνον τα στοιχεία της αλήθειας, να αφίωνται δε αι κακοδοξίαι. Διότι, κατά την θεωρίαν των κλάδων, όπως η Μία Εκκλησία είναι ανύπαρκτος, ούτω και η όλη αλήθεια παραμένει άγνωστος, αν και υπάρχη εσπαρμένη εις πάσας τας «εκκλησίας». Εφ’ όσον η αλήθεια δεν είναι γνωστή, ουδέ η διάκρισις του αληθούς από του ψευδούς εντός των αιρέσεων είναι δυνατή, καθ΄ότι ελλείπει το αναγκαίον προς τούτο κριτήριον, ήτοι η αληθής και αλάνθαστος, η ορθόδοξος αντίληψις. Τούτο δε τοσούτο μάλλον, καθ’ όσον πλείσται αλήθειαι των Ορθοδόξων Εκκλησιών εκλαμβάνονται ως κακόδοκοι! Η όλη αλήθεια, κατά την εν λόγω αιρετικήν θεωρίαν, δεν δύναται να νοηθή άλλως, ει μη ως σύνολον ορθών και πεπλανημένων δοξών.

Παραπομπές:

231: Π.Ι. Μπρατσιώτου, Αι αγγλικανικαί χειροτονίαι… σ. 29

232: Π.Ι. Μπρατσιώτου, ενθ’ ανωτ. σ. 29-30

233: Π. Τρεμπέλα, Η ιστορία της μεταρρυθμίσεως….σ.119

234: Π. Τρεμπέλα, Επί της Οικουμενικής κινήσεως και των θεολογικών Διαλόγων….σ. 27

235: Π.Ι. Μπρατσιώτου, Αι αγγλικανικαί χειροτονίαι… σ. 30

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αριστ. Δ. Δελήμπαση Η ΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, ΑΘΗΝΑ 1972, σ.σ. 112-114.

******************************

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ «Ο ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ» στην διεύθυνση http://apokalypsisnow.blogspot.gr/2012/03/blog-post_23.html

******************************

Ας μην ξεχνάμε τους Ιερούς Κανόνες του Πηδαλίου, τους οποίους παραβιάζουν οι Βαρθολομαίος και Ιερώνυμος αλλά και οι υπόλοιποι Πατριάρχες και μητροπολίτες κατά συρροή:

Ο 45ος κανών των Αγίων Αποστόλων ορίζει «Επίσκοπος ή πρεσβύτερος..., αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω, εί δέ επέστρεψεν αυτοίς, ως κληρικοίς ενεργήσαί τι,

καθαιρείσθω ο Βαρθολομαίος

καθαιρείσθω».

Αυτός ο Ιερός Κανών των Αγίων Αποστόλων δεν προσδιορίζει ποια ακριβώς προσευχή ή ακολουθία απαγορεύεται, αλλά απαγορεύει κάθε κοινή μεθ΄αιρετικών προσευχή, έστω και την κατ’ ιδίαν (συνευξάμενος). Στις οικουμενιστικές κοινές προσευχές μήπως δεν γίνονται και αδρότερα και ευρύτερα τούτων;

Ο 32ος Κανών της εν Λαοδικεία Συνόδου ορίζει, «Ότι ου δεί αιρετικών ευλογίας λαμβάνειν, αίτινες εισιν αλογίαι μάλλον ή ευλογίαι»...Μήπως όμως δεν συμβαίνει στις κοινές οικουμενιστικές συναντήσεις και συμπροσευχές να ευλογούν αιρετικοί ρωμαιοκαθολικοί επίσκοποι και ιερείς, προτεστάντες πάστορες, ακόμη δε και γυναίκες;[!]

καθαιρείσθω ο Ιερώνυμος

Αυτοί και όλοι οι άλλοι σχετικοί κανόνες των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων ίσχυαν όχι μόνον κατά την παλαιά εποχή, αλλ΄εξακολουθούν να είναι σε απόλυτη ισχύ και σήμερα, για όλους εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Ισχύουν αναμφίβολα και για την θέση μας έναντι των ρωμαιοκαθολικών και προτεσταντών. Διότι ο μεν ρωμαιοκαθολικισμός είναι πολλαπλή αίρεση, περί δε του προτεσταντισμού τι να πούμε; Καλύτερα να μην μιλάμε.

Αν ήμαστε Ορθόδοξοι και θέλουμε να παραμείνουμε, τότε οφείλουμε και εμείς να τηρήσουμε την στάση του Αγίου Σάββα, του Αγίου Μάρκου Εφέσου, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης, των Νεομαρτύρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας έναντι των ρωμαιοκαθολικών και των προτεσταντών.