Η αγάπη είναι το «και» που λείπει απ’ την ημί-θεά ψυχή...

Και εν αρχή είναι ο λόγος.
Και ο λόγος προς τον Θεό εγένετο, διο ο Θεός είναι ο λόγος...

Άνθρωπε, καρπέ του δέντρου της ζωής της αγάπης του σύμπαντος γεννημένε μέσα στο όλον. Αν ήσουν ο ήλιος θα ήξερες το τι θα πει σκοτάδι; Αν δεν γεννιόσουν μέσα στην αμαρτία, θα ήξερες τι θα πει η λέξη αναμάρτητος; Αν δεν γεννιόσουν μέσα στον θάνατο, θα ήξερες το τι θα πει αθανασία;

Ο Θεός πριν μας γεννήσει, μας έστειλε κάτω στην γη πρώτα να φάμε το μήλο της γνώσης του καλού και του κακού... να μάθουμε τους 24 πρεσβύτερους του ουρανού και μ’ αυτούς να πλέκουμε γράμματα και να αγγελειοφορούμε λέξεις και να επικοινωνεί ο Θεός με τον Θεό. Να δημιουργούμε αγγέλους λέξεις, αόρατα όντα και όμως ορατά, άυλα και όμως υλικά και μέσα σε πνεύμα να γεννάμε τις ουσίες της ψυχής του ανθρώπου.

Μα έλα που εδώ στην γη, υπάρχουν και κάποιοι ξένοι άγγελοι σε πνεύμα που ανήκουν στον σατανά κτιστό θεό, είναι ο όφις ο αρχαίος, ο αποστάτης απ’ της αγάπης τον Θεό.

Αυτός που είπε στην αγάπη του ενός... εγώ θέλω να είμαι ο κάποιος άλλος. Ο όφις της κατάρας των ανθρώπων που μισούν την αγάπη Θεό και με γνώσεις δαιμόνια του φόρεσαν του ανθρώπου αγκάθινο στεφάνι στο μυαλό, και μια κάλαμο στο χέρι, για βασιλικό εγώ κάνοντας τον άνθρωπο από θεό θνητό.

Εικόνα και ομοίωση του Θεού, ο άνθρωπος να ψάχνει την αγάπη...
μα άλλο το τι είναι αγάπη και άλλο το τι του έμαθαν ν’ αγαπά...

Η πατρότητα και η μητρότητα ενωμένα με την αγάπη η τριαδική υπόστασή τους, ο άντρας και η γυναίκα τα δυο κορμιά σε μια ψυχή είναι η ρίζα του δέντρου της ζωής, που εδώ στη γη το πονηρό το πνεύμα τους χώρισε και ζουν ζωντανοί νεκροί μέσα στο ψεύδος και την ντροπή, η Εύα να προσφέρει το δικό της μήλο στον Αδάμ και αυτός να το δέχεται, χωρίς ποτέ και οι δύο τους να δεχτούν να φάνε τον υγιή καρπό του λόγου της αγάπης.

Η αγάπη είναι το «και» που λείπει απ’ την ημί-θεά ψυχή...

Η γυναίκα είναι το σκεύος της εξυπνάδας της ευαισθησίας της μητρότητας.
Ο άντρας είναι το σκεύος του σώματος της γυναίκας του, και το αίμα του της ψυχής της γυναίκας ψυχή του. Και την προσθέτει την ανδρεία του και την κεφαλή του άνθρωπου, που αυτός ως ένα με αυτήν στο κορμί του αντλεί από την εξυπνάδα της θηλυκής υποστάσεως του και της ευαισθησίας της, να γεννάνε μαζί την σοφία του φωτός της αγάπης του πατρός .

Την σήμερον ημέρα η βασιλεύουσα εκκλησία είναι οι δολοφόνοι του πνεύματος της αγάπης της πραότητας της αγαθής καρδίας και της ουσίας της αγάπης του ουράνιου Θεού προς τα παιδία της...
κρύβει το φώς μέσα σε μυστήρια και σε άβατα και έχει παραποίηση την αγάπη των Ελλήνων σε παρά φύσην πνεύμα, σκορπώντας το φώς της αμαρτίας στην γνώση του ποιμνίου της, και αντί για ύδωρ αιωνίου ζωής του προσφέρει ξύδι και χολή για την δόξα της, και τα αργύρια που της προσφέρει ο καίσαράς της.


Μα Αναστάς ο Χριστός ανέστησε τον άνθρωπο...
Και όπως το Ευαγγέλιο μας ομολογεί πως η μια ημέρα του Θεού είναι χίλια έτη δικά μας,


εγώ ο Ιωάννης φωνάζω προς τους Ιερείς...

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΚΑΙ ΕΠΕΡΑΣΕ...
ΟΥΕΕ ΣΑΣ ! ! ! Η ΤΡΙΤΗ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ.

ΕΣΣΕΤΑΙ Η ΗΜΕΡΑ...

ΙΝΑ ΔΟΞΑΣΤΗ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.