Γράφει ο Διάπλους
Ποια είναι τελικά η σημασία της προσεχούς Κυριακής (κατά την
άποψή μου).
Σίγουρα δεν είναι η διαχείριση του χρέους. Αυτό για τους
εξής λόγους:
1. Οι (αποικιακού τύπου) συμβάσεις έχουν ήδη τεθεί σε ισχύ
ως νόμοι του κράτους και λειτουργούν, σε συνδυασμό δε με άλλα νομοθετήματα σε
μεγάλο βαθμό απαλλάσσουν τους κυβερνήτες από κάθε ευθύνη.
2. Αν υπήρχε έστω και η παραμικρή περίπτωση μια μελλοντική
κυβέρνηση (αυτή που θα προκύψει από προσεχείς εκλογές) να μπορεί να προβεί σε
σημαντικές αλλαγές στους όρους αποπληρωμής - ή και σε αθέτηση πληρωμής, οι πιστωτές
θα είχαν φροντίσει - όπως θα έκαναν - πολλούς μήνες πριν κάτι τέτοιο να μην
είναι δυνατό και εφικτό.
3. Η όποια κυβέρνηση προκύψει, θα έχει εκ των πραγμάτων την
δυνατότητα να διαπραγματευτεί μια νέα γραμμή χρηματοδότησης, πράγμα που θα την
φέρει σε επαφή με το "μέλι" των τραπεζικών κολοσσών, μέσα από τους
οποίους θα περάσουν οι νέες εκδόσεις. Και βέβαια όπου υπάρχει μέλι, όλο και
κάποιος θα βουτήξει το δακτυλάκι του μέσα.
4. Η Ελλάδα, κακά τα ψέματα, αποτελεί μια σταγόνα στον
χρηματοδοτικό παγκόσμιο - ή και Ευρωπαϊκό ωκεανό - χρέους. Ακόμα και μια
χρεοκοπία, θα επιφέρει μερικές μέρες (ίσως μία, δύο) κάποιας αναταραχής και
μετά θα επιστρέψουν οι διαχειριστές στην συνηθισμένη τους ασχολία της άγρας
επενδυτικών ευκαιριών. Χώρια ότι μερικοί θα σπεύσουν να πάρουν κοψοχρονιά και
από το Ελληνικό κουφάρι που θα μείνει. Τα σημάδια που εκπέμπονται από τον
διεθνή χρηματοπιστωτικό περίγυρο είναι ανησυχητικά και έχουμε μερικές πρώτες
τριβές. Το δολάριο βρίσκεται σε άνοδο, πιθανός ως μονόδρομος για να καλύψει το
διαρκώς διογκούμενο εξωτερικό χρέος. Με απλά λόγια, όταν κάποιος χρωστά όλο και
πιο πολλά, η αξία του νομίσματος, αν ανεβαίνει, καλύπτει τον κίνδυνο αθέτησης
και μπορεί να συνεχίζει να δανείζεται κι άλλο. Ταυτόχρονα, μια πιθανή αλλά πολύ
προσεκτική μετατόπιση από την μεριά της Κίνας σε ότι αφορά το συνολικό της
χρέος και την ανάπτυξή της (έχει φρενάρει), προδικάζουν για ακόμα πιο
ανταγωνιστικό Γουόν μακροπρόθεσμα. Ο κύριος "Γενικός" Ντράγκι, της
ΕΚΤ, έχει προαναγγείλει την ποσοτική χαλάρωση - στην ουσία υποτίμηση του Ευρώ -
με αγορά χρέους "αξιόπιστων" χωρών και εταιρειών, με εικονικά λεφτά.
Αυτό γίνεται για πρώτη φορά στην ιστορία του Ευρώ, και κατά απόλυτη παρέκκλιση
από τον βασικό πυλώνα της κατασκευής του Ευρώ, ως υπερτιμητικού νομίσματος (δεν
τυπώνονται νέα Ευρώ ποτέ, και όσο πλουσιότερη γίνεται η Ε.Ε. τόσο ανατιμάται το
νόμισμα). Ωστόσο, από ό,τι φαίνεται, ήρθε η ώρα να ρίξουν το
"μουτζούρη" ακόμα και στα πλούσια κράτη (Γερμανία, κλπ.) μιας και η
αξία των Ευρώ τους δεν θα είναι πια η ίδια, άρα και η αξία των περιουσιακών
στοιχείων θα μειωθεί αναλογικά. Τούτο ακολουθεί την φυγή κεφαλαίων από την Ε.Ε.
η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και αρκετά χρόνια. Μιας και μιλάμε για
κεφαλαιακό πλούτο (αριθμοί σε τραπεζικούς λογαριασμούς), θα πρέπει στο σημείο
αυτό να τονιστεί ότι σε πρόσφατη μελέτη της "μη κυβερνητικής
οργάνωσης" Oxfam, η οποία παρουσιάστηκε στο συνέδριο του Davos (και
όλοι ξέρουμε τον αληθινό σκοπό του ετήσιου αυτού συνεδρίου), το 2016 το 1 % του
πληθυσμού της Γης θα ελέγχει και κατέχει το 99 % του πλούτου της Γής ! Κατά την
άποψή μου δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ δυνατότητα επαναφοράς από αυτή την κατάσταση προς όφελος
του ανθρώπινου είδους. Βρισκόμαστε στις πύλες των Σοδόμων και Γομόρρων ! Είθε
ο Κύριος να μας περιβάλει με το Πανάγαθον Έλεός του, αλλιώς δεν μας σώζει
τίποτα.
5. Απόν από κάθε σοβαρή συζήτηση - ενώ θα έπρεπε να
είναι το κορυφαίο ζήτημα - είναι πώς θα μπορέσει η χώρα:
- Να αλλάξει την παραγωγική της δομή. Να αναπτύξει ΠΑΡΑΓΩΓΗ.
Η παραγωγή αυτή μπορεί να είναι η δημιουργία μικρών και αργότερα μεγαλύτερων
βιομηχανιών, η στήριξη των υπαρχόντων, νέες καλλιέργειες εκ της τεράστιας
βιοποικιλότητας της Ελληνικής φύσης, ανάπτυξη αλιείας, ανάπτυξη με σταθερό
πλαίσιο απεξάρτησης παραγωγής ενέργειας από την ΔΕΗ σε ατομικό και δημοτικό
επίπεδο, οργάνωση συνεδρίων καινοτομίας, εκμετάλλευση της γνώσης περί την θαλασσοπορία
και υπερπόντια ναυτιλία, δημιουργία ναυτιλιακών Πανεπιστημίων και Ινστιτούτων,
ανάπτυξη εργαλείων τηλεπικοινωνίας, περαιτέρω ανάπτυξη μορφών ειδικού
τουρισμού, όπως αγροτουρισμός, τουρισμός συνδυασμένος με υγεία, τουρισμός
συνδυασμένος με επιχειρηματικά φόρουμ, τουρισμός συνδυασμένος με περιπέτεια
στην πανέμορφη Ελληνική φύση. Και πολλά, πολλά άλλα.
Ποιος έχει το θάρρος να πει στους Έλληνες ότι:
- Ο μόνος τρόπος ανάπτυξης της Ελλάδας είναι η αδελφοσύνη
των Ελλήνων, η στρατολόγηση των εντός κι εκτός Ελλάδας μυαλών, με παράλληλα
απλά κίνητρα, ώστε να γυρίσουν και να κάνουν startups μαζικά στον τόπο
τους.
- Μεταφορά τεχνογνωσίας από τους παλιούς στους νέους ειδικά
στη Γεωργία. Σε αυτό μπορούν να βοηθήσουν και οι Γέροντες.
- Υποχρεωτική ενασχόληση με την Γη.
Όποιος π.χ. είναι άνεργος να μπορεί να απασχολείται σαν εργάτης στη Γη, με
επιδοτούμενο μεροκάματο.
- Συγκεκριμένο πανεθνικό πρόγραμμα υψηλής στάθμης
καλλιεργειών Γης και θάλασσας.
- Εφαρμογή τεχνογνωσιών για εξοικονόμηση νερού σε όλες τις
οικιακές, βιομηχανικές και στρατιωτικές εφαρμογές.
Μια χώρα σε παραγωγικό αναβρασμό θα έχει τους πιστωτές ουρά
έξω από την πόρτα της να την δανείζουν. Όταν βλέπουν ότι τα λεφτά που
επενδύονται ξεπερνούν τις προσδοκίες σε παραγωγικότητα, θα σφάζονται για το
ποιο θα μας δανείσει πρώτος ! Αν και στην τελική η Ελλάδα είναι πολύ
πλούσιο κράτος και δεν χρειάζεται δανεικά !
Ταπείνωση, αδερφοσύνη, αλληλεγγύη, μεταφορά τεχνογνωσίας,
επιστροφή στον παραγωγικό ορθόδοξο τρόπο ζωής. Αλλά ΠΟΙΟΣ τολμά
να τα πει αυτά ;
