Το Βυζάντιο διέσωσε την αρχαιότητα;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΚΡΙΒΟΠΟΥΛΟΣ
Πολλοί νεοδαμώδεις διανοητές κυρίως της αριστερίζουσας
σκέψης θέτουν από καιρού εις καιρόν στα τηλεοπτικά πάνελ ένα ψευδές δίλημμα,
προσπαθώντας να κατευθύνουν τη σκέψη ενός αδαούς κοινού: το Βυζάντιο, λέγουν,
αντιτάχθηκε στην αρχαιότητα, την οποία και συνέθλιψε. Για τον λόγο αυτόν,
καταλήγουν, εμείς είμαστε Έλληνες και όχι Ρωμιοί, δηλαδή μισαλλόδοξοι, εχθρικοί
απέναντι στο αρχαιοελληνικό κάλλος. Στη σκέψη τους συμπαρασύρουν και άλλα
επιχειρήματα, του τύπου γιατί στα σχολεία να διδάσκεται το εβραϊκό ιστορικό
παρελθόν της Παλαιάς Διαθήκης και άλλα τέτοιου είδους συναμφότερα φληναφήματα
προκαλώντας τη σύγχυση στο κοινό, πού μπορεί να εντυπωσιάζεται από νεόκοπες
ιδέες.
Βεβαίως, τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Το κράτος της
Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης (το επονομαζόμενο
Βυζάντιο) όχι απλώς δεν «επιτέθηκε» στην ελληνική αρχαιότητα, αλλά τη διέσωσε,
«εξελληνιζόμενο» τρόπον τινά με το πέρασμα του χρόνου. Όσοι διαφωνούν με τη
θέση αυτήν βασίζονται στα εξής δύο - τρία επιχειρήματα: επί Θεοδοσίου, λέγουν,
οι Βυζαντινοί κατέστρεψαν ιερά και βιβλιοθήκες, ο Ιουλιανός κυνηγήθηκε, η
Υπατία δολοφονήθηκε από το πλήθος, ενώ ο Ιουστινιανός έκλεισε την περίφημη
Φιλοσοφική Σχολή (ευτυχώς, γιατί την έσωσε από τον εκφυλισμό) και αυτό είναι
όλο. (Σημείωση της ΟΟΔΕ: Η νεότερη επιστημονική έρευνα, απέδειξε ότι ούτε αυτό
το κλείσιμο συνέβη ποτέ, όπως θα δείξουμε σε σχετικό άρθρο). Σύνθημα δηλαδή με
την απομόνωση κάποιων ελαχίστων περιστατικών.
Στην ουσία, κανείς από αυτούς δεν αναφέρεται στον Μέγα
Βασίλειο, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο ή άλλους εκκλησιαστικούς Πατέρες, οι όποιοι
χρησιμοποίησαν την αρχαία ελληνική σκέψη στην προσπάθεια τους να προσεγγίσουν
το θείο. Κανείς τους δεν μιλάει για τους χιλιάδες καλογήρους, οι όποιοι
κλεισμένοι στο μοναχικό τους κελί μάτωσαν τα χέρια τους για να αντιγράφουν τους
αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, ώστε να μη χαθεί μια τεράστια προγονική
κληρονομιά. Κανείς τους δεν αναφέρεται στις επιμέρους πολιτιστικές εκφάνσεις
που αποδεικνύουν την ομαλή αφομοίωση της αρχαίας ελληνικής σκέψης από το Βυζάντιο.
Τα παρακάτω επιχειρήματα είναι ενδεικτικά:
α) Ό μητροπολίτης Καισαρείας Αρέθας αγόρασε και παρήγγειλε
να αντιγράφουν πολυάριθμα χειρόγραφα ανάμεσα στα όποια ο Ευκλείδης, ο Πλάτωνας,
ο Λουκιανός, ο Αριστοτέλης, ο Πίνδαρος και τόσοι άλλοι.
β) Η αρίθμηση στα σχολεία ακολούθησε το αρχαιοελληνικό
σύστημα - και όχι το λατινικό -, όπου κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό,
το α στο 1, το β στο 2 κ.λπ.
γ) Στον 10ο αιώνα στα σχολεία της Κωνσταντινουπόλεως
διδάσκονταν ο Όμηρος, η διαλεκτική, οι φιλοσοφικές επιστήμες, η ρητορική, η
αστρονομία. Ο μαθητής άρχιζε μαθαίνοντας τη Γραμματική, κατόπιν σχολίαζε τους
αρχαίους συγγραφείς, καθώς επίσης μάθαινε στοιχεία της Αρχαίας Ιστορίας, της
Γεωγραφίας καί της Μυθολογίας. Διδασκόταν δε πέρα από τον Όμηρο τρεις τραγωδίες
του Αισχύλου, τρεις του Σοφοκλή, τρεις του Ευριπίδη, τρεις κωμωδίες του
Αριστοφάνη, έργα του Ησιόδου, του Πινδάρου και του Θεόκριτου (μήπως κυνηγάμε
εμείς σήμερα την αρχαιότητα;!).
Θα μπορούσαμε να καταγράψουμε χιλιάδες λεπτομέρειες και
εκατομμύρια στοιχεία τα όποια αποδεικνύουν πως το Βυζάντιο διέσωσε την
αρχαιότητα, αλλά δεν το επιτρέπει ο χώρος. Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στη
ζωολογία, τη γλυπτική, την εικονογραφία, την υφαντουργία, τα ψηφιδωτά, τα υλικά
αντικείμενα του πολιτισμού, την καλλιέργεια των καρποφόρων δέντρων, των
αμπελιών, των ελαιοδένδρων, οπού οι Βυζαντινοί μελετούσαν τα αρχαία εγχειρίδια,
στη ναοδομία κ.ο.κ.
Το Βυζάντιο διατήρησε την αρχαιότητα και δεν την καταδίωξε.
Οι αντίθετες απόψεις και ανιστόρητες είναι και επικίνδυνα παραπλανητικές για
τον λαό μας. Όσο για το δίλημμα Έλλην ή Ρωμιός, ας μας απαντήσουν όσοι το
θέτουν. Ο Κολοκοτρώνης τι ήταν; Και ας σκεφτούν πως ο Κωνσταντίνος Δραγάτσης, ο
τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, αιτιολογώντας την άρνηση της παράδοσης
του στον Μωάμεθ, του είπε περήφανα ότι δεν θα παραδοθούμε διότι «Έλληνες
εσμέν». Τελεία. Και παύλα. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.
Ο Χριστιανισμός
διατήρησε τον Ελληνισμό στο "Βυζάντιο"
Αν δεν υπήρχε η Χριστιανική πίστη, δεν θα υπήρχε σήμερα
Ελληνισμός. Αυτό δεν το λέμε αυθαίρετα. Το λένε τα στοιχεία, και καλούμε να τα
δουν όλοι αυτοί οι όψιμοι "φιλέλληνες", που δεν έχουν κατανοήσει
τίποτα από την ουσία τού Ελληνισμού, και από το χρέος των Ελλήνων στην αγία
πίστη τού Χριστού.
Έλληνες & Ελληνοφωνία στο Βυζάντιο
Η λέξη «Έλλην» δεν είχε εθνικό περιεχόμενο εκείνη την εποχή,
και είναι λάθος να πιστεύεται πως υπήρχαν κάποιοι «Βυζαντινοί» ή Χριστιανοί το
γένος που μαχόντουσαν κάποιους «Έλληνες» το γένος. Όλοι ήταν Ρωμαίοι ήδη από το
212 μ.Χ. όταν απέκτησαν την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη, και σε αυτό φυσικά δεν
φταίει η Εκκλησία. Σε άρθρο του κ. Ζεπάτου αναφέρεται πως «η πίστη στον Ιησού
ΧΡΙΣΤΟ βοήθησε στις δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας να κρατήσουμε την
ελληνικότητά μας. Μείναμε Έλληνες (Ρωμιοι) γιατί κρατήσαμε την πίστη μας στον
ΧΡΙΣΤΟ. Μπορεί να χάσαμε την γλώσσα μας στο Ερζερούμ ή την Καισάρεια, μπορεί να
χάσαμε την ελληνική παιδεία μας, εφ' όσον όμως κρατήσαμε τον ΧΡΙΣΤΟ, η
ελληνικότητα ήταν αυτονόητη και παρούσα. Αντιθέτως όσοι Έλληνες εγκατέλειψαν
τον Ιησού ΧΡΙΣΤΟ, έστω κι αν διατήρησαν την ελληνική γλώσσα έχασαν την ελληνική
τους συνείδηση. Το φαινόμενο αυτό το παρατηρούμε στους Τουρκοκρητικούς, στους
Τουρκοκύπριους, στους Βαλάαδες της Κοζάνης, στην μερίδα των Ποντίων κλπ που
εξισλαμίστηκαν. Αυτοί εγκατέλειψαν τον ΧΡΙΣΤΟ και διατήρησαν την ελληνοφωνία
τους. Η ελληνοφωνία δεν βοήθησε καθόλου στην διατήρηση της ελληνικότητός τους.
Κι εδώ έχουμε ένα φαινόμενο με απόλυτ η ισχύ. Εγκατάλειψη του Ιησού ΧΡΙΣΤΟΥ με
διατήρηση της ελληνοφωνίας συνοδεύεται πάντα από την απώλεια της ελληνικότητας.
Ενώ αντιθέτως, η απώλεια της ελληνοφωνίας σε συνδυασμό με την πίστη στον ΧΡΙΣΤΟ
συνοδεύεται πάντα με τη διατήρηση της ελληνικότητας (ρωμιοσύνης). Αυτό
υπαινίσσεται, ότι η πίστη στον ΧΡΙΣΤΟ εγκλείει μυστικά και το ελληνικό
πολιτιστικό υπόβαθρο».
Έχει κανείς αντίθετο παράδειγμα;
