Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Του θανάτου η φωνή βγαίνει από των δεσποτάδων την άσπλαχνη ψυχή.
Άνθρωποι που έχουν για θεό τους να βλέπουν τους ανθρώπους σαν να μην έχουν ψυχή.
Ξύλο ξερό η γνώση τους, πελεκάνε επάνω στο ξερό ξύλο λουλούδια αγάπης και χρυσούς αγγέλους για να κρατάνε την ψυχή νεκρή σε ξύλινο κορμί.
***

Ένα ταξίδι της ψυχής θυσία προς τον θάνατο είναι η μοίρα της ζωής εδώ στη γη, στον άδη τον αλλιώς αδιάβατο.

Ναι ήρθε η ψυχή εδώ στη γη μέσα στην αμαρτία και να βαπτιστεί την ασωτία, με αποστολή να σέβεται και να εκτιμά το τι εστί αναμάρτητος Μονογενής Υιός του Θεού.
Ναι ήρθε η ψυχή εδώ στη γη μέσα στον θάνατο, για να μπορεί να γνωρίσει της φύσης της την αθανασία.
Ναι, μέσα από το τίποτα γεννήθηκαν της ψυχής τα πάντα και το καθόλου έγινε καθ' όλον, και ο Θεός με τον άνθρωπο πρωτοκοιτάχτηκαν στα μάτια όταν ο άνθρωπος γνώρισε τις νότες, τους αριθμούς και τα γράμματα.

***

Γεια σου είμαι η αλφαβήτα και γράμματα σου γράφω, με φωνάζουν ελληνική και από το σύμπαν της ψυχής πηγάζω.
Το πνεύμα μου είναι άυλο και όμως υλικό, αόρατο και όμως ορατό.
Και ιδού το πνεύμα μου το πτερωτό με λέξεις αγγελιοφόρες, τον χιτώνα σου κεντώ.
Και μέσα από το ψεύδος του εύδους (=ύπνος) της ψυχής, ζωή αλήθειας με άγιο πνεύμα στο λίθινο κορμί γεννάω.

Αλήθεια εστί η ανθρωπιά, αλήθεια εστί το κάλλος της αιώνιας νιότης.
Αλήθεια εστί εσύ, εγώ, στο εμείς.
Αλήθεια εστί άνευ της λήθης.
***

Αυτός που γνωρίζει ότι η αγάπη είναι ο Θεός και την αγάπη αγαπά, τότε να γνωρίζει και αυτός πως είναι από τον Θεό Θεός.
Τούτο μας ομολογεί ο ίδιος Ιησούς Χριστός, γι' αυτό τον σταύρωσε η ανθρωπιά των Ιουδαίων και τον σταυρώνει η βλάσφημη αντίχριστη εκκλησία τους.
Το αγκάθινο στεφάνι φόρεσαν στην ανθρωπιά και ο άνθρωπος ο ισραήλ θεός του ζώου τον χιτώνα έχρισε στο φως των μη εβραίων.
Χριστός εστί ο ενδεδυμένος την ανθρωπιά, και σήμερα τον άνθρωπο βαπτίζουν στο όνομά Του, λες και δεν εγεννήθη άνθρωπος.
Λες και Χριστός Αληθώς δεν Ανέστη.
Και έτσι αντί της ανθρωπιάς του Έλληνα χρίσανε του ανθρώπου τα μυαλά με τα μυαλά του ζώου.

ιωάννης βασιλεύς των πένητων