Ο Φοίνικας

Ο Φοίνικας είναι ένα πανίσχυρο σύμβολο που αφομοιώνει τη δύναμη του ανθρώπου να αναγεννιέται από τις δυσκολίες του και να γίνεται ακόμα πιο δυνατός.

Η πατρίδα μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη μ’ αυτό το ευγενές μυθικό πουλί που συνδέθηκε με την ανθρώπινη δύναμη και θέληση για αναγέννηση μέσα από τις δυσκολίες και τα εμπόδια.

Πρόκειται για ένα έξυπνο, σοφό, ευαίσθητο και πανέμορφο πλάσμα, που δεν τρέφεται από πτώματα ούτε πετά εδώ και κει χωρίς λόγο. Κανείς δεν το έχει δει ποτέ να τρώει και μένει πάντα σ’ ένα σημείο μέχρι να πεθάνει. 

Αναφέρεται επίσης ότι τα δάκρυά του είναι λιβάνι και το αίμα του βάλσαμο. Οι πληγές του επουλώνονται αμέσως, εάν τύχει να του επιτεθούν εχθροί, και το δάκρυ του μπορεί να γιατρέψει έναν άνθρωπο αλλά και να προστατέψει από τον θάνατο προσωρινά.

Είναι ένα πλάσμα που έχει την ιδιαίτερη ικανότητα να αναγεννιέται από τις ίδιες του τις στάχτες, αφού έχει πρώτα πεθάνει έχοντας αυτοαναφλεχθεί. Ζει για πολλές εκατοντάδες χρόνια - μέχρι και χιλιετία αναφέρουν κάποιες παραδόσεις - και είναι πάντα μονάχα ένας τη φορά. Έχοντας αυτήν την ικανότητα, είναι ταυτόχρονα θνητός (αφού πεθαίνει) και αθάνατος (αφού αναγεννιέται).

Όταν πλησιάζει η ώρα του να πεθάνει, χτίζει φωλιά από κλαδάκια ιδιαίτερων και ιερών αρωματικών (όπως λιβάνι, μύρο, νάρδο κλπ) την οποία μετά αναφλέγει και καίγεται μαζί της μέχρι να γίνει στάχτες. Μέσα από αυτές τις στάχτες ένας νέος Φοίνικας αναγεννάται, που θα ζήσει όσο και ο παλιός του εαυτός.

Κατά τον Ηρόδοτο είχε το μέγεθος του αετού και πούπουλα χρυσοκόκκινα και μοιάζει στο περίγραμμα και τις διαστάσεις με αετό. (βιβλ. 2,73)

Στη βυζαντινή εποχή, ο δικέφαλος αετός ( ; ) σχεδόν πάντα έφερε τα χρώματα της αυτοκρατορικής εξουσίας, που ήταν το χρυσό και το πορφυρό. Ένας μαύρος αετός σε χρυσό υπόβαθρο χρησιμοποιήθηκε σε κύκλους εκτός της αυτοκρατορικής οικογένειας, δείχνοντας την κατώτερη θέση αυτών που το χρησιμοποιούσαν, αφού ο μαύρος αετός ήταν «η σκιά» του χρυσού αετού του αυτοκράτορα.