ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗ ΓΗ!!!

Έσκιζαν οι πέτρες τις σάρκες από τα ξυπόλυτα πόδια μου.
Ο ήλιος ξέρανε το αίμα από τα μάτια μου.
Τα αγκάθια του σκήπτρου μου αφόρητα μου τρυπούν και με πονούν.
Η πλάτη μου έτσουζε από τις μαστιγιές.
Στον ώμο μου βαρύς ο σταυρός που κουβαλώ.
Άλλοι με φτύνανε και άλλοι με βρίζανε.
Και άλλοι με κοιτούσαν με βλέμματα απορημένα.
Και τα παιδιά μου ρωτούσαν “γιατί δάσκαλε, γιατί”.
Ξαφνικά τα γόνατα μου λυγίσανε.
Σκοτείνιασε ο κόσμος γύρω μου.
Μα δεν έχασα τα λογικά μου.
Όχι χάρε.
Δεν σου τα είπανε καλά.
Το έργο μου σε αυτόν τον όχθο δεν τελείωσε.
Όχι σατανά.
Το έργο μου δεν τελείωσε σε αυτή την γη.
Εγώ στο σώμα μου επάνω το Πνεύμα σου ζωγραφίζω.

Όχι Μαρία Μαγδαληνή.

Όχι παιδιά γλυκά μου.
Το έργο μου θα ακουστεί σε όλη την γη.
Και πάρτε, σας χαρίζω την καρδιά μου.
Και πριν να λιποθυμήσω στου Άδη την λιποθυμιά μου,
άστραψε στην καρδιά μου η μητέρα γη.
και το αίμα μου πείρε ξανά ζωή,
Και ξανά-ξεκίνησα τον δρόμο για τον γολγοθά μου.
Και επιτέλους.
Πλησιάζει η στιγμή.
τότε, εκείνη την στιγμή, ήρθες εσύ αδελφέ μου.
“Δάσκαλε άσε με να κουβαλήσω για λίγο τον σταυρό σου εγώ”, μου είπες.
Μα βαρύς και ασήκωτος για εσένα αδελφέ.
Αν με αγαπάς άρον τον δικό σου σταυρό και ακολούθη μη.
Καγώ αναπαύσω υμάς.
Και επιτέλους νιώθω τα καρφιά στα χέρια μου.
Επιτέλους,
αδελφέ μου, το μήνυμα από τον ουρανό στην γη ερρίφθη...

“Την αγάπη σου αδελφέ, αν δεν αφήσεις με αγάπη ακόμη και να στην σταυρώσουνε, ποτέ δεν θα την δεις αναστημένη”.
“Ιλή ιλή λαμά σαβαχθανί” σημαίνει : “Θεέ Θεέ ο λόγος Σου σε αυτή την όχθη εισακούστηκε”.

Αδελφέ μου διάβασε το Ευαγγέλιο αν θες να μάθεις το “ποιoς ο Λόγος”.
Και για όσους λένε πως θα πει το “ιλή ιλή...”: “Θεέ μου μην με εγκαταλείπεις”
θαρσείτε, διότι στο κάτω κάτω της γραφής, γύρισε ο Θεός και δεν τον εγκατέλειψε.

***

ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 

ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ομιλία του Ιωάννη