Ο
Αριστοτέλης, ένας από τους πλέον επιφανείς σοφούς παγκοσμίως, είχε τονίσει ότι
η πραγματική μας φύση δεν είναι αυτό που φανταζόμαστε, ή αυτό που μας πείθουν
να βλέπουμε, με την πλύση εγκεφάλου που υφιστάμεθα. Η πραγματικότητα είναι
αντικειμενική και μάλιστα η πραγματική μας φύση αντικατοπτρίζεται μόνο σε
ό,τι πράττουμε και μάλιστα στην καθημερινή μας ζωή.
«Είμαστε αυτό που κάνουμε επανειλημμένα.
Ως εκ τούτου, η Αριστεία, δεν είναι πράξη αλλά συνήθεια»
Ο
Αριστοτέλης αναφέρεται στην Αριστεία, αλλά θα μπορούσαμε να βάλουμε στην ίδια
θέση τη λέξη «Ανδρεία». Τότε θα διαβάζαμε «είμαστε
αυτό που κάνουμε επανειλημμένα. Ως εκ τούτου, η Ανδρεία, δεν είναι πράξη
αλλά συνήθεια».
Μπορούμε να
επαναλάβουμε με άλλες σημαντικές λέξεις-ιδανικά όπως: Καλοσύνη, Καλλιέπεια (η
χρήση όμορφου Λόγου), Ενάργεια (καθαρότητα του Λόγου), Δικαιοσύνη, ΑΓΑΠΗ, κλπ.
Ας
αντικαταστήσουμε τώρα τις λαμπερές αυτές λέξεις με σκοτεινές, όπως: φόβος,
εξανδραποδισμός (υποδούλωση), αμάθεια, άγνοια, φθόνος, κενό. Έτσι, θα
διαβάζαμε: «είμαστε αυτό που κάνουμε επανειλημμένα.
Ως εκ τούτου, ο Φθόνος, δεν είναι πράξη αλλά συνήθεια». Το ίδιο
με το φόβο και όλα τα συναισθήματα που μας απομακρύνουν από την ανθρώπινη (από
το Άνω-θρώσκω, δηλαδή έχω προορισμό προς τα άνω) φύση μας, την οποία τονίζει ο
ίδιος ο Κύριος με το «ΘΕΟΙ ΕΣΤΕ», που συνεχώς επαναλαμβάνουν και προτρέπουν και
θυμίζουν οι Γέροντες της Ορθοδοξίας.
Σημασία
λοιπόν έχει η πράξη. Να πράττουμε και όχι απλά να καυχιόμαστε ότι ξέρουμε. Μέσω
της πράξης γίνεται κτήμα μας η φιλοσοφία του Χριστιανισμού, η Αγάπη,
Λόγος, Φώς. Ευρισκόμενοι μέσα στην ευλογία του Θεού, είμαστε πράττοντας (και
όχι μόνο λέγοντας*) και βιώνοντας την Αγάπη και εν Χριστώ ζωή.
Η συνεχής
πράξη οδηγεί στην αφομοίωση που οδηγεί με την σειρά της στην συνήθεια. Έτσι, συνηθίζουμε
πράττοντας το «Καλόν και Αγαθόν».
Και τι
γίνεται αν ξεχαστούμε, αν λιγοψυχήσουμε, αν χάσουμε το δρόμο; Τότε πράττουμε
αστοχία και πρέπει να την ομολογήσουμε, να βγάλουμε την ομολογία μας, να
εξομολογηθούμε, να μετανοήσουμε. Ο Κύριος, μας δέχεται ειλικρινώς μετανιωμένους
και συνειδητοποιημένους, ως ο Πατέρας δέχθηκε τον Άσωτο Υιό – ανεξάρτητα αν
είμαστε άνδρες ή γυναίκες.
Και τέλος,
μια ακόμα συχνή απορία είναι: Πώς θα συνηθίσουμε να πράττουμε; Όπως με κάθε
συνήθεια καλή. Θα αναζητήσουμε την πραγματική της αξία, θα την στοχεύσουμε, θα
ζητήσουμε
Ταπεινά,
Διάπλους.
*****
*Για την
σημασία της πράξης, είχαν μιλήσει και σοφοί εκτός των Ελλήνων, όπως ο Κομφούκιος,
ο οποίος έζησε περίπου τριακόσια χρόνια πριν τον Αριστοτέλη. Μας διηγείται:
«Πες μου
κάτι, να το ξεχάσω, δείξε μου κάτι, να το θυμάμαι, άσε με να κάνω κάτι,
να γίνει κτήμα μου».
*****
