Οργή, οργή πληγωμένης αγάπης…
κι ο Θεός Αγάπη είναι, οι Έλληνες τι;…
Αν πέσει η Ελλάς, πέφτει όλος ο πλανήτης… κι εμείς τι
κάνουμε; Σκεφτόμαστε την πάρτη μας… και πώς θα σώσουμε τον πλανήτη; … στα
αρχαία χρόνια οι πρόγονοί μας με διχασμό έδωσαν το φώτα; Μάλλον όχι, ε; ήταν
αγαπημένοι μεταξύ τους… εμείς όχι… ακόμα.
Ήδη χωρίζει η ήρα από το σιτάρι… διάλεξε σε ποια πλευρά είσαι
Έλληνα.
Κι αν δεν είσαι στην Αγάπη, ποιο το μέλλον σου, τι ψυχή θα
παραδώσεις; ό,τι σπέρνεις στο τώρα σου αυτό σε ακολουθεί, αυτό θα δεις και
μπροστά σου· ήδη το βλέπεις.
Κι αν είσαι στην Αγάπη, τότε ποια τα έργα της αγάπης σου;
***
Όποιος κι αν είσαι, εικόνα Θεού είσαι, που πας μόνος σου; κι
αν δεν γνωρίζεις, ψάξε να με μάθεις, ψάξε μέσα σου, εκεί στην πηγή που σου
έδωσα όταν εσύ γεννήθηκες… υιός μου είσαι, κι αδερφός, ένα με μένα… γιατί μας διαχωρίζεις
παιδί μου;
Εγώ είμαι εδώ και σε περιμένω, μα μην αργείς…. Σου χω καλά
νέα, μα μην αργείς… σε περιμένω στην καλημέρα μου να μοιραστώ μαζί σου τον
παράδεισο, μα μην αργείς…
Εγώ είμαι η Αγάπη αεί στους αιώνες κι εσύ παιδί μου, άκου…. μην
αργείς…
ο πατέρας σου Θεός.
