ΓΙΟΣ ΡΑΒΙΝΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

"ΠΑΣΧΑ ΑΙΜΑΤΟΣ", ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΡΙΕΛ ΤΟΑΦ, ΓΙΟΥ ΤΟΥ ΑΡΧΙΡΑΒΒΙΝΟΥ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΕΛΙΟ ΤΟΑΦ

Το βιβλίο περιλαμβάνει τις σημαντικότερες μαρτυρίες για τις τελετουργικές ανθρωποθυσίες, οι οποίες έλαβαν χώρα μεταξύ του 12ου και 16ου αιώνα στην Ευρώπη, από ραβίνους εις βάρος Χριστιανοπαίδων. Συγκεκριμένα από Ασκεναζί Εβραίους. Το πιο σημαντικό γεγονός είναι αυτό του Τρέντο, το 1475, όταν ένας Εβραίος τοκογλύφος, ο Σαμουήλ από τη Νυρεμβέργη βρήκε νεκρό το σώμα ενός μικρού παιδιού ονόματι Σιμόνε, αφού του είχαν αφαιρέσει το αίμα κατά τη διάρκεια τελετουργικής ανθρωποθυσίας με σταύρωση. Το αίμα που πήραν από το παιδί το ήπιαν.

Οι αντιδράσεις ήταν ποικίλες. Πρώτα από όλα εξόρισαν όλους τους Εβραίους από το Τρέντο και οι σημαντικότεροι ένοχοι τιμωρήθηκαν με θάνατο στη κεντρική πλατεία.

Επίσης στο βιβλίο αναφέρεται, στο 4ο κεφάλαιο, ότι στις 6 Ιουλίου του 1480 δικάσθηκαν στη Βενετία 3 Εβραίοι με την κατηγορία της αφαίμαξης ενός μικρού χριστιανόπαιδου, που τους ήταν αναγκαία για να πραγματοποιήσουν τις απόκρυφες πασχαλινές τελετές τους.

Στην πλατεία του Αγίου Μάρκου δύο από τους Εβραίους θανατώθηκαν με παλούκωμα, σε δημόσια θέα, ενώ ο τρίτος αυτοκτόνησε στη φυλακή. Κάποιοι άλλοι Εβραίοι που ενεπλάκησαν καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές, όπως εξορία από τη Βενετία.

Στο βιβλίο αναφέρονται και άλλες περιπτώσεις όπως και στο βιβλίο του Pranaitis, "Το ξεσκέπασμα του Ταλμούδ", του οποίου ο εκδότης του βιβλίου αναφέρει πως υπήρξαν και άλλοι που έγραψαν τα ίδια για τις Εβραϊκές Ταλμουδικές ανθρωποθυσίες και όλοι όπως και ο Πραναϊτις σφαγιάστηκαν από Εβραίους. Να θυμίσουμε ότι ο Πραναϊτις δολοφονήθηκε όταν οι Εβραίο-μπολσεβίκοι πήραν την εξουσία στην Ρωσία.

Όπως συμβαίνει συνήθως στις περιπτώσεις αυτές, υπήρξαν αντιδράσεις στην αρχή από την πλευρά των εβραϊκών κοινοτήτων της Ρώμης, αλλά και από τον ίδιο τον πατέρα του συγγραφέα, ο οποίος πίεσε με κάθε μέσω το γιό του να προβεί στην απόσυρση του βιβλίου του με κάθε μέσω. Όντας καθηγητής Πανεπιστημίου η δεοντολογία δεν επέτρεπε να ενεργήσει, εναντίον της γνώσης και υπέρ της λογοκρισίας. Ύστερα ακολούθησε και η άμεση επέμβαση ατόμων από τον πολιτικό χώρο όπως αυτή του Ισραηλινού πρέσβη στην Ιταλία Όντεν Μπεν Χούρ. Στη συνέχεια κινητοποιήθηκαν Εβραίοι καθηγητές πανεπιστημίου οι οποίοι τάχθηκαν κατά του βιβλίου, όπως η Άννα Φόα. Μετά από λίγο καιρό αναγκάστηκε να το αποσύρει. Βέβαια ήταν πολύ αργά γιατί όλα τα αντίτυπα είναι στη κυκλοφορία και μέσα σε ένα χρόνο έφτασε στην τρίτη έκδοση.

Εμείς γνωρίζουμε ότι θα κάνουν τα πάντα για να εξαφανίσουν το βιβλίο όπως έχουν κάνει και με άλλα στο παρελθόν. Είναι πάγια τακτική του να αποσιωπούν και να εξαφανίζουν έγγραφα που αποκαλύπτουν την εγκληματικότητα των ιερώτερων θρησκευτικών βιβλίων των Εβραίων, του Ταλμούδ.

antipliroforisi.blogspot.gr

*******

Αυτοί μας κυβερνούν;;;

*******

Ο Ariel Toaff αναφέρει πως ο αρχαίος ιστορικός Δαμόκριτος καταγράφει την λατρευτική συνήθεια των Εβραίων να απαγάγουν έναν ξένο και να τον διαμελίζουν κάθε εφτά χρόνια στο ναό της Ιερουσαλήμ, σε θυσία προς το θεό τους.

Ακόμα μια αρχαία αναφορά έχουμε από τον Φλάβιο Ιώσηπο στο έργο του Κατά Απίωνος. Σύμφωνα με τον Απίωνα, όταν ο βασιλιάς Αντίοχος ο Επιφανής μπήκε στο ναό της Ιερουσαλήμ βρήκε έναν Έλληνα δεμένο σε ένα κρεβάτι ενώ γύρω του υπήρχαν κάθε είδους λαχταριστά εδέσματα και πλούσια πιάτα. Ο άνδρας απεκάλυψε πως οι Εβραίοι τον αιχμαλώτισαν, τον κλείδωσαν σε ένα δωμάτιο στο ναό και καθημερινά τον τάιζαν με τη βία κάθε είδους φαγητό. Αρχικά η κατάσταση αυτή δεν τον δυσαρέστησε παρά μόνο τον παραξένεψε, μέχρι που οι υπηρέτες του ναού του αποκάλυψαν τη μοίρα που τον περίμενε: ήταν προορισμένος να πεθάνει σε θυσία την οποία οι Εβραίοι τελούν κάθε χρόνο σε προκαθορισμένη μέρα. "Οι Εβραίοι αιχμαλωτίζουν έναν Έλληνα έμπορο" είπαν οι υπηρέτες, "και τον ταΐζουν για έναν ολόκληρο χρόνο. Μετά τον πάνε στο δάσος, όπου τον θυσιάζουν σύμφωνα με το τελετουργικό της θρησκείας τους. Τότε τρώνε τα εντόσθια, ενώ τη στιγμή της θυσίας του Έλληνα ορκίζονται μίσος για όλους τους Έλληνες. Το τεμαχισμένο πτώμα το εγκαταλείπουν σε ένα χαντάκι".

Κατά τον Ιώσηπο, πηγή αυτής της ιστορίας δεν είναι ο Απίωνας, ο οποίος την αντέγραψε από παλαιότερες πηγές, κάτι που δείχνει πως παρόμοιες ιστορίες πρέπει να είχαν καταγραφεί και σε παλαιότερες εποχές.

Ο ιστορικός Δίων Κάσσιος περιγράφοντας την Ιουδαϊκή επανάσταση της Κυρήνης το 115, αναφέρει με αηδία πως οι Εβραίοι έτρωγαν τα πτώματα των Ελλήνων και Ρωμαίων που είχαν πεθάνει στη μάχη, άλειφαν το πρόσωπο και το σώμα τους με το αίμα των νεκρών και χρησιμοποιούσαν τα εντόσθια για ζώνες.

Ασφαλώς αυτή η πρακτική από κάπου πρέπει να ξεκινάει και δεν αποτελεί έκπληξη για όσους έχουν διαβάσει την Παλαιά Διαθήκη πως η ρίζα του κακού βρίσκεται ακριβώς εκεί. Στο βιβλίο "Κριταί" της Παλαιάς Διαθήκης, κεφάλαιο11, έκπληκτοι παρακολουθούμε τον Ιεφθάε να προσφέρει ανθρωποθυσία στο θεό της Βίβλου την ίδια του την κόρη. Ο βιβλικός θεός όχι μόνο δεν τιμωρεί τον σφαγέα πατέρα, αλλά δεν γίνεται καν αναφορά ή προτροπή προς τους πιστούς να μην ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα! Αντιθέτως, ο Ιεφθάε θεωρείται ήρωας και άξιος να αναφέρεται η ιστορία του στο "ιερό" βιβλίο.

Η πολύ γνωστή ιστορία της θυσίας του Ισαάκ, κατά τον Ariel Toaff, ερμηνεύεται εντελώς διαφορετικά στο Μιδράς. Ο Αβραάμ χύνει το αίμα του Ισαάκ στο βωμό εκεί ακριβώς που αργότερα χτίζεται ο ναός της Ιερουσαλήμ. Αλλά ο θεός μετανιώνει αργότερα και επαναφέρει τον Ισαάκ στη ζωή. Πιθανόν έτσι δείχνει πως δεν είναι το αίμα των Εβραίων εκείνο που πρέπει να χύνεται, αλλά των αλλόθρησκων. Στο Μιδράς υπάρχει ταύτιση ανάμεσα στον Ισαάκ που κουβαλάει με κόπο τα ξύλα της θυσίας του και τον Ιησού που κουβαλάει το σταυρό.

********

ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΟΥΣ ΒΙΒΛΙΟ:

"Κάθε εβραίος που χύνει το αίμα των άθεων (μη εβραίων), κάνει το ίδιο με μια θυσία προς τον Θεό", 

Talmud: Bammidber raba c 21 & jalkut 772