Οι Ερινύες: στην ελληνική μυθολογία ήταν μυθικές χθόνιες θεότητες που κυνηγούσαν όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά της φυσικής και ηθικής τάξης των πραγμάτων. Επίσης είναι γνωστές και ως Ευμενίδες, δίνοντας έτσι το όνομά τους στην τρίτη τραγωδία της τριλογίας Ορέστεια του Αισχύλου. Στη συγκεκριμένη τραγωδία κατατρέχουν τον Ορέστη, γιο του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας.
Οι τύψεις κρατούν μέσα στον Άδη την ψυχή, σαν τον Σίσυφο στης Αθανασίας του το βουνό με μια πέτρα αιώνια να κουβαλά, ανάμεσα σε φωτιές και ουρλιαχτά βασανισμένων. Αναίσθητος από ανθρωπιά να κυριεύει ουράνια κάστρα πατώντας επάνω στων αδελφών του το αίμα...
***
Οι Σειρήνες του Οδυσσέα, που ναι μεν γνωρίζει ότι αυτές όλα τα ξέρουν για Αυτόν, τα έργα του, αλλά και ο Οδυσσέας γνωρίζει τα ναυαγισμένα σπασμένα καράβια και τους νεκρούς που είναι πάνω σε αυτά, οι νεκροί στα βράχια...
Κάθονται και του τραγουδούν οι όμορφες αυτές κυρίες και με τα τραγούδια της Λύρας τους κατασπαράζουν τον Ελληνισμό, δολοφονώντας το πνεύμα το Ελληνικό: οι πλούσιοι κρατούν μέσα στην Κιβωτό τους σκλάβους τα έθνη, με την παιδεία της σκυλοποίησης του άνδρα προς την γυναίκα ... και ό,τι Άγιο του Ηρακλή πάει να βγει έξω από του Άδη την πόρτα, το τρώει ο κέρβερός τους...
***
Η Πάναγνη μητέρα του Αγίου πνεύματος, η γεννημένη από τον Θεό, Θεό να γεννήσει.
Η Τρίαινα του Ποσειδώνα = αυτός που το νερό του Χριστού πίνει- ακούει και βλέπει τα τρία που είναι ο Μπαμπάς το αίμα του Θεού μέσα στο ομοούσιο αίμα της μαμάς ... ωάριο σπερματοζωάριο και η Αγάπη, το είναι της ανθρωπιάς της προς την πορεία των γενεών...
Η γοργόνα ψυχή του Θεού, η μάνα Παναγία, όλοι οι Ολύμπιοι θεοί το στέμμα τους σε Αυτήν το χάρισαν και την τίμησαν με όλη τους την Ουρανία σοφία της Ουράνιας αγάπης.
Ιωάννης εν Χριστώ βασιλεύς των πενήτων
