ΟΣΟ ΜΠΕΤΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΡΙΞΟΥΝ

Η ιδεολογική βάση για όλο το αξιακό σύστημα της αριστεράς είναι ο «Διαλεκτικός Υλισμός» όπως τον καθόρισαν ο Μαρξ και ο Εγκελς. Βάση αυτής της θεωρίας είναι το δόγμα ότι: «H ύλη είναι το παν», «Όλα είναι ύλη», «Δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από ύλη». Από εδώ προκύπτει και το μίσος τους για την θρησκεία, για την πνευματικότητα, για κάθε μεταφυσική αναζήτηση του ανθρώπου. Όμως υλικά αγαθά και ΧΡΗΜΑ είναι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Είναι τυχαίο(;;) ότι ακριβώς την ίδια υλιστική αξιακή βάση με τους αριστερούς έχουν και οι τραπεζίτες;

Μέσα σε μια βαθύτατη και πρωτόγνωρη οικονομική κρίση ο Έλληνας επέδειξε μια απίστευτη στωικότητα και υπομονή σε σημείο αυτομαστίγωσης. Οι κυβερνώντες «πολιτικοί γιατροί» μετέφρασαν αυτή την στωικότητα ως βέβαιο θάνατο του ασθενούς, αφού δεν αντιδρά στα εξωτερικά ερεθίσματα δηλαδή στην έλλειψη χρήματος και υλικών αγαθών. Όποιος δεν αντιδρά στην έλλειψη, της κατ αυτούς, «υπέρτατης αξίας της ζωής» είναι νεκρός.

Αφού επιβεβαίωσαν τον θάνατο, τρίβανε τα χέρια τους από χαρά διότι πλέον μπορούσαν να ξεκινήσουν το πλιάτσικο στα υπάρχοντα του «μακαρίτη». Ως ύαινες που λιγουρεύονταν τα πολιτισμικά τιμαλφή του «πτώματος», αμέσως έβγαλαν ως πραμάτεια προς πώληση το όνομα της μισής Ελλάδος. Αμοιβή τους η στήριξη των μέχρι χθες «ιμπεριαλιστών» για την εξασφάλιση της εξουσίας τους στον νεκροθάλαμο.

Και εκεί που ήταν έτοιμοι να σκίσουν τις σάρκες του πτώματος, αυτό ξαφνικά, για ένα θέμα ΕΘΝΙΚΟ και όχι ΥΛΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ, σηκώνεται από το πουθενά, όρθιο, πανίσχυρο, στη Θεσσαλονίκη δίνοντας στις πολιτικές ύαινες μία γροθιά που ψάχνουνε ακόμα τα δόντια τους στον νεκροθάλαμο.
Και τους έρχεται και το «κροσέ» την Κυριακή.

Μετά το σοκ της πρώτης γροθιάς, έχει πάθει ταραχή όλο το σκυλολόι του συστήματος, από το «κράτος» σύσσωμης της Αριστεράς μέχρι το παρακράτος της στα Εξάρχεια, και από τους πάτρωνές τους σε ξένες πρεσβείες μέχρι τα συστημικά ΜΜΕ με τους αργυρώνητους των ειδήσεων, και τις τσατσάδες των κουτσομπολάδικων.

Όλος ο παρακμιακός ανθελληνικός συρφετός ως παράφωνη «χεσμένη» ορχήστρα λασπολογούν ολημερίς την επόμενη συγκέντρωση στην Αθήνα την Κυριακή, κάνουν το άσπρο μαύρο, ονομάζουν «ναζί» εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες προκειμένου να μην πάνε οι «μη ναζί». Μια γελοία προπαγάνδα που θα την ζήλευε και ο Γκαίμπελς, ο …ναζί.
Με αυτούς πλέον οι λέξεις χάνουν το νόημά τους.

Όμως, η έγερση του Ελληνισμού δεν είναι απλά ένα εμπόδιο στην πώληση του συγκεκριμένου τιμαλφούς. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο, γι αυτό η απύθμενη ταραχή τους. Είναι η έμπρακτη απόλυτη διάψευση των αριστερών ιδεών περί «ΥΛΙΣΜΟΥ» ως υπέρτατου κινητήριου μοχλού της ιστορίας. Είναι η απόλυτη επιβεβαίωση ότι ο Έλληνας ακόμη θέτει στην κορυφή του νοήματος της ζωής του ΜΗ ΥΛΙΚΕΣ αξίες, όπως η αίσθηση του συν-ανήκειν στην κοινή μας πολιτισμική, και όχι μόνον, συλλογικότητα, το Έθνος των Ελλήνων. Είναι «Το ΓΕΝΟΣ» στις προσευχές του Γέρου του Μωριά, το «Έλληνες εσμέν το γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί» του Πλήθωνος του Γεμιστού στις εποχές της Άλωσης.

Η έγερσης τους Ελληνισμού και Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΗΤΤΑ της αριστεράς μετά από 40 χρόνια αντεθνική προπαγάνδα είναι γι αυτήν κόλαφος. Από τα ταμεία της Σοβιετικής KGB μέχρι αυτά του θείου Γιώργου, του «φιλάνθρωπου» τοκογλύφου, εκατομμύρια έχουν ριχτεί για προπαγάνδα, εξαγορά συνειδήσεων, ΜΜΕ, έλεγχο της εκπαίδευσης, όλα με κοινό σκοπό την ενοχοποίηση του Πατριωτισμού, την εξάλειψη της Εθνικής συνείδησης, αφού αυτές οι έννοιες με το ηθικό αξιακό τους φορτίο, είναι ασύμβατες με την παραγωγή «καταναλωτικών γουρουνιών», είναι αντίθετες με μια υλιστική και μόνον θεώρηση της ζωής.

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα όπου η προπαγάνδα αποδεικνύονταν ανεπαρκής, είχαν στήσει και το παρακράτος τους για τρομοκρατία, απειλές, βία, βανδαλισμούς σε βάρος φωνών που ακόμα αντιστέκονται.

Η ιστορία έχει πλέον καταγράψει ότι ένας λαός ανέχτηκε την τεράστια υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής του, έζησε για χρόνια με πολύ λιγότερα υλικά αγαθά, έκλαψε νεκρούς, χαιρέτησε τα παιδιά του σε σταθμούς και αεροδρόμια, αλλά αυτό που τον έκανε να εγερθεί ήταν ένας Εθνικός του κίνδυνος, όχι ο ΕΝΦΙΑ, ήταν ο κίνδυνος της Εθνικής του ατίμωσης, όχι της προσωπικής του τσέπης. Αυτό δείχνει μια ζωντανή ακόμα, ανώτερη και πνευματικά πλούσια κοινωνία, γι αυτό αδέλφια ΨΗΛΑ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ.

Η Εθνική συνείδηση για μια ακόμα φορά αναδείχτηκε η πραγματική κινητήριος δύναμη της ιστορίας. Επιβεβαιώνει έναν μεγάλο σύγχρονο ξένο πολιτικό που είπε κάποτε:

«Όσο μπετόν και να ρίξουν, 

το λουλούδι του Έθνους θα βρει τον δρόμο για να ανθίσει ξανά»

ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ
ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΞΑΝΑ

Τ.Χ.