Ειπέ μοι διατί οι Εβραίοι εσταύρωσαν τον Χριστόν και εάν έχουν από τον Θεόν κατάραν.
Επίστευον οι Εβραίοι, ότι ο Μεσσίας, ήτοι ελληνιστί ο Χριστός, θα κατέβαλεν όλα τα Κράτη και θα ίδρυε μίαν βασιλείαν με πρωτεύουσαν την Ιερουσαλήμ, και θα ανίσταντο όλοι οι δίκαιοι Εβραίοι και η βασιλεία θα διήρκει χίλια έτη.
Επειδή λοιπόν, ο Χριστός τας προσδοκίας αυτάς εκαθάρισε και δεν παρεδέχθη να συστήση βασιλείαν κοσμικήν, Τον εσταύρωσαν και ως Σταυρωταί του Χριστού και κατά την προφητικήν μαρτυρίαν έχουν την κατάραν από Θεού. Ούτω εις το ψαλτήριον του προφήτου Μωϋσέως γράφει: «Πατάξαι Κύριος έλκει Αιγύπτω εις την έδραν και ψώρα αγρία και κνήφη, ώστε μη δύνασθαί σε ιαθήναι». Όθεν όλοι οι Εβραίοι της Ευρώπης έχουν ψώραν εις την έδραν.
Και πάλιν γράφει: «Πατάξαι σε Κύριος εν έλκει πονηρώ επί τα γόνατα και επί τας κνήμας, ώστε μη δύνασθαι ιαθήναι». Δια τούτο όλοι οι Εβραίοι οι από την Ασίαν έχουν εις την κεφαλήν κασίδαν και οι από την Αφρικήν έχουν εις τα πόδια έλκη, και οι από την Αμερικήν έχουν αδυναμίαν εις τους οφθαλμούς και τρέχουν οι οφθαλμοί των. Οι δε Ραββίνοι ως ιατρικόν εύρον να αλείφωνται με αίμα χριστιανικόν, δια τούτο κλέπτουν τα χριστιανικά παιδία δια να λαμβάνωσι το αίμα των, και διατρυπώσιν όλον το σώμα δι’ αιχμηρών εργαλείων εν σχήματι μικράς λόγχης. Πάντως δια τους αμφιβάλλοντας λέγω, ότι η ομόφωνος αύτη κραυγή τόσων χριστιανικών λαών, επικυρουμένη υπό των γεγονότων και τόσων χιλιάδων ετών της Ιστορίας, και εκ των δικαστικών αποφάσεων και εκ του περιωνύμου εκ δέκα τόμων θρησκευτικού εβραϊκού βιβλίου του Ταλμούδ, όπου γράφει «Τωβ σχεμπαγγοϊμ χερώγ», ήτοι «άγιος ο Χριστιανόν σφαγιάζων», δεν δύναται ν’ αφίση αμφιβολίαν δια τας μυστηριώδεις εξαφανίσεις των Χριστιανοπαίδων, προς συλλογήν αίματος.
Επίσης, κατάραν έχουν από τον Θεόν οι Εβραίοι διότι μόνοι των είπαν εις τον Πιλάτον «το αίμα αυτού εφ’ ημάς και επί τα τέκνα ημών»¹. Όθεν προϊδών ο Προφητάναξ Δαυίδ, εν τω 68 ψαλμώ δεόμενος λέγει: «Και έδωκαν εις το βρώμα μου χολήν, και εις την δίψαν μου επότισάν με όξος. Γεννηθήτω η τράπεζα αυτών ενώπιον αυτών εις παγίδα, και εις ανταπόδοσιν και εις σκάνδαλον. Σκοτισθήτωσαν οι οφθαλμοί των του μη βλέπειν, και τον νώτον αυτών δια παντός σύγκαψον. Έκχεον επ’ αυτούς την οργήν σου, και ο θυμός της οργής σου καταλάβοι αυτούς. Γενηθήτω η έπαυλις αυτών ηρημωμένη, και εν τοις σκηνώμασιν αυτών μη έστω ο κατοικών».
Όθεν θαύμα μέγιστον κατ’ έτος συμβαίνει, εις τους τέσσαρας καιρούς του χρόνου, δηλαδή το Έαρ, το Θέρος, το Φθινόπωρον και τον Χειμώνα, που η απόστασις από τον ένα καιρόν έως τον άλλον είναι 91 ημέραι και ώραι 6, λοιπόν ακριβώς μόνον εις την αρχήν εκείνων των τεσσάρων καιρών ευρίσκεται επάνω εις τα φαγητά που δεν είναι δια πυρός καμωμένα, τουτέστι γάλα, βούτυρον, χορταρικά, αγγούρια, λάχανο και άλλα άβραστα, κάποιον αίμα από τον αέρα, το οποίον αίμα από αυτούς ονομάζεται Τέκηφα, και εάν ίσως φάγη κανείς Εβραίος από αυτά τα φαγητά αμέσως αποθνήσκει, και το θαυμαστόν είναι ότι τα δίδωσιν εις τους Χριστιανούς δια να τα φάγωσι, και αυτοί δεν αποθνήσκουν. Και ιδού διατί ο προφήτης ανωτέρω λέγει, ότι είναι εις παγίδα, διότι ενώ τα φαγητά είναι τράπεζα, οι Εβραίοι τρώγοντες ως εις παγίδα πεσούνται και αποθνήσκουσι.
Και ως ανταπόδοσιν μεν, διότι μόνοι τους το εζήτησαν, ειπόντες το αίμα του Χριστού εφ’ ημάς και επί τα τέκνα ημών. Και ως σκάνδαλον δε, διότι οι Εβραίοι τρώγοντες εκ του αίματος αποθνήσκουν και οι Χριστιανοί δεν αποθνήσκουν. Όμως οι Φαρισαίοι, ήτοι οι νυν Ραββίνοι, εφεύρον έναν τρόπον δια να αποφύγουν τούτο. Αλείφοντες ένα πηρούνιον σιδερένιον με αίμα μαρτυρύσαντος Χριστιανού, το βάζουν επάνω εις τα φαγητά και δεν πίπτει το ειρημένον αίμα, επειδή εις το ημερολόγιόν τους γράφει και την στιγμήν που πίπτει το αίμα. Δι’ αυτό ο Χαχάμης, δύο ώρας ενωρίτερον, πηγαίνει εις τας οικίας και τους ειδοποιεί.
Σημ.
¹Το ποσόν του χυθέντος εν Ιερουσαλήμ αίματος ανέρχεται εις 9- 10 εκατομμύρια οκάδας. Κατά τους μετριώτερους υπολογισμούς εσφάγησαν, κατά διαφόρους περιόδους, περί τα δύο εκατομμύρια άνθρωποι· επειδή δε έκαστον άτομον έχει 4,5 οκάδας αίματος, άρα το ποσόν εστί ολόκληρος λίμνη ή ποταμός.
ΠΗΓΗ: ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1960, ΑΝΑΤΥΠΩΣΙΣ 1981, ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ, σ. 186- 188.
