Η ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Η Αναλαμπή της Ορθοδοξίας θα έλθη μετά τον όλεθρον της λαίλαπος του μεγάλου πολέμου, δια του οποίου «καθαρισθήσεται η γη» (Ιεζεκ.λθ’,16) από των σατανοκρατικών σκοτεινών δυνάμεων και των αμετανοήτων ασεβών οπαδών των, «και κατοικηθήσονται αι νήσοι επ’ ειρήνης» (Ιεζεκ.λθ’,6), ήτοι αι κατά τόπους Ορθόδοξαι Εκκλησίαι (Γρηγορίου Θεολόγου,P.G.36,608).

Τότε ο Θεός θα αναδείξει ευσεβή εκκλησιαστικήν και πολιτικήν παγκόσμιον εξουσίαν, και τον «από πενίας» «βασιλέα» (Ανδρέου δια Χριστόν Σαλού,P.G.111,676,853) «Ιωάννην» (Μεθοδίου, «Χρησμοί και Προφητείαι»,σ.47-48), κατά το «βασιλέα μετά δόξης όψεσθε» (Ησ.λγ’,17,22), τον οποίον, κυριολεκτούμενον επί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού  (Ησ.λγ’,17,22), αναφέρεται τυπικώς και προδρομικώς και εις τούτον. Τότε «κηρυχθήσεται τούτο το Ευαγγέλιον της Βασιλείας» του Θεού, δηλαδή το ορθόδοξον, αντί των νυν αιρετικών κηρυττομένων, «εν όλη τη οικουμένη, εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσιν» (Ματθ.κδ’14), τα δε έθνη θα μετανοώσι και θα βαπτίζονται ορθοδόξως κατά λαούς, μεταξύ δε τούτων κατά μέρος και το των Ισραηλινών. (Α.Δ.Δελήμπαση, «Φοβερά και Θαυμαστά Ερχόμενα Γεγονότα», Αθήναι 1986,σ.68).

Τότε πληρωθήσεται και η προφητεία, δι’ ης λέγει ο Κύριος: «Και ανταποδώσω υμίν, αντί των ετών ων κατέφαγεν η ακρίς και ο βρούχος και η ερυσίβη και η καμπή, η δύναμις μου η μεγάλη, ην εξαπέστειλα εις υμάς. Και φάγεσθε εσθίοντες και εμπλησθήσεσθε και αινέσετε το όνομα Κυρίου του Θεού υμών, ά εποίησε μεθ’ υμών εις θαυμάσια, και ου μη καταισχυνθεί ο λαός μου εις τον αιώνα» (Ιωήλ β’,25-26). «Καλότυχος», λέγει ο Άγιος, «όποιος ζήση μετά τον γενικό πόλεμο. Θα τρώγη με ασημένιο κουτάλι», τότε «θα ζήση ο λύκος με τ’ αρνί» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού). Διότι «οι άνθρωποι εν ταις ημέραις αυτού» του βασιλέως θα είναι «πλούσιοι σφόδρα και εν ειρήνη απείρω» (Ανδρέου δια Χριστόν Σαλού, P.G.111,863), και «ουδείς εξ αυτών πένης» (Μακρυγιάννη, ενθ’ ανωτ.σ.199) έσται.

Η μακαρία εποχή της Αναλαμπής της Ορθοδοξίας μετά των ουρανίων και επιγείων αγαθών θα διαρκέση ολίγον σχετικώς χρόνον, κατά το πάνσοφον σχέδιον του Θεού της σωτηρίας και δικαιοκρισίας των ανθρώπων. Πάντως, ο Μακρυγιάννης είδε «το πενήντα θαμπωμένο» (Μαρκυγιάννη, ενθ’ ανωτ.σ,199), ήτοι ακαθόριστον.

Εάν επετρέπετο εις τον Διάβολον να καταστρέψη την οικουμένην κατά βούλησιν, ουδείς ο σωζόμενος, ουδέ και αυταί αι συνθήκαι της επιγείου ζωής! Αλλ’ επειδή, ουχί ο «ανθρωποκτόνος» (Ιωάν.η’,44) ούτος και αι σκοτειναί του δυνάμεις, αλλ’ ο Χριστός κυβερνά, κατά το «εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί της γης» (Ματθ.κη’,18), ο όλεθρος θα επέλθη εις την ανθρωπότητα, κατά το «τα δύο μέρη αυτής εξολοθρευθήσεται και εκλείψει, το δε τρίτον υπολειφθήσεται» (Ζαχαρ.ιγ’,18) εν τη γη.

Δια του ολέθρου τούτου και της Αναλαμπής της Ορθοδοξίας προωθείται η εν Χριστώ σωτηρία των ανθρώπων και ετοιμάζεται η αποκάλυψις της δικαιοκρισίας του Κυρίου κατά την δευτέραν αυτού παρουσίαν. Η τελευταία πρόφασις των αρνουμένων την «έτοιμην» (Α’Πέτρ.α’,5) εν Χριστώ σωτηρίαν είναι το αγνωμόνως και μοχθηρώς λεγόμενον υπ’ αυτών, ότι καλός μεν ο Χριστιανισμός, αλλά δεν μας έφερεν επί γης ούτε ειρήνην, ούτε ευτυχίαν! Και λέγουσιν εν απιστία μετά των παλαιών απίστων, ότι δήθεν «εγκαταλέλοιπε Κύριος την γην, ουκ εφορά (δεν επιβλέπει) ο Κύριος» (Ιεζεκ.θ’,9). Δια τούτο ο Θεός, ίνα αποκόψη και αυτήν την πρόφασιν  αποδεικνύων ταύτην άδικον και εκ των πραγμάτων, επιτρέπει τον όλεθρον, δια να έλθη μετ’ αυτόν η Αναλαμπή της Ορθοδοξίας. Μετά την οποίαν όμως, θα ακολουθήση ραγδαίως η ολιγοχρόνιος μεγίστη αποστασία, καθ’ ην θα «αποκαλυφθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας» (Θεσσαλ.β’3 και Α’ Ιωάν.β’,18), ήτοι «ο Αντίχριστος» (Θεσσαλ.β’3 και Α’ Ιωάν.β’,18), «ον ο Κύριος αναλώσει τω πνεύματι του στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού», ως προλέγει ο Απόστολος αυτού Παύλος (Β’ Θεσσαλ. β’,8).

Τότε δε, κατά την κρίσιν της δευτέρας παρουσίας του, ο δίκαιος Θεός θα είπη προς τους προφασιζομένους «προφάσεις εν αμαρτίαις» (Ψαλμ.140,4), οι οποίοι, παρά τα εν λόγω φοβερά και θαυμαστά γεγονότα, «ου μετενόησαν» (Αποκαλ.θ’,20) : Πάντα τα αγαθά μου γης και ουρανού σας έδωκα και δια της Αναλαμπής και επικρατήσεως της Ορθοδοξίας, και υμείς με ηρνήθητε μη πιστεύσαντες προς σωτηρίαν σας αιώνιον!  Εκείνος ο άνομος Ατνίχριστος όλα τα ουράνια και επίγεια αγαθά σας αφήρεσε, και υμείς τον εδέχθητε και τον προσεκυνήσατε ως κύριόν σας! Ηπιστήσατε λοιπόν και απερρίψατε την «έτοιμην» (Α’ Πέτρ.α’,5) σωτηρίαν, όχι λόγω ανάγκης, αλλά ένεκα κακής προαιρέσεως και εθελοκακούργου θελήσεώς σας ως Υιοί Διαβόλου (Ιωάν.η’,44)! «Πορεύεσθε» λοιπόν δικαίως μετά του αρχόντος υμών «εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω Διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού» (Ματθ.κε’,41), καθ’ ότι τοις «απίστοις» «και πάσι τοις ψευδέσι το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω, ο εστιν ο θάνατος ο δεύτερος» (Αποκαλ.κ’,8) ο αθάνατος της αιωνίου κολάσεως (Ματθ.κε’,46).

Πληρωθήσεται δε τότε τελείως και η προφητεία, «όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε» (Ψαλμ.50,6) δια της φιμώσεως των νυν αντιλεγόντων!

Πηγή: ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ, «ΤΑ ΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ ΔΙΑ ΤΑ ΕΡΧΟΜΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ» «Ο ΟΛΕΘΡΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ», ΑΘΗΝΑΙ 1998.