Αν θέλεις να αλλάξεις έναν λαό έλεγε ο Πλάτων άλλαξε την
μουσική του. Η μουσική παράδοση προσδιορίζει την πολιτιστική ταυτότητα. Μουσική
και χορός. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Σπαρτιάτες, πρώτοι από όλους,
επέλαυναν κατά του αντιπάλου με την συνοδεία πάντα των αυλητών, ψάλλοντας όλοι
μαζί τον πολεμικό τους παιάνα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μια θαυμάσια στατιστική υπηρεσία, την
Eurostat. Η υπηρεσία αυτή πριν μερικά χρόνια έκανε μια πανευρωπαϊκή έρευνα
σχετικά με τις μουσικές προτιμήσεις των λαών της Ευρώπης. Στην Δανία ή στην
Ολλανδία το ποσοστό εκείνων που άκουγαν τοπική μουσική δεν υπερέβαινε το 5%.
Πρακτικά δηλαδή οι λαοί αυτοί έχουν χάσει την μουσική τους παράδοση,
αντικαθιστώντας την με μουσική παγκοσμιοποιημένη, αγγλική και αμερικανική.
Στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό ήταν
65%. Περισσότερο από κάθε άλλο Ευρωπαϊκό λαό οι Έλληνες προτιμούν την δίκη τους
μουσική.
Ο λαός μας κρατάει, δηλαδή, τις μουσικές του παραδόσεις και
αντιστέκεται δυνατά στην παγκοσμιοποίηση. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Η
βυζαντινή μουσική, μουσική βαθιά αρχαιοελληνική, διατηρημένη ανέπαφη από την
εκκλησία, δεν μπορεί να εκτοπισθεί από μουσική ημιπρωτόγονη, μουσική απλοϊκή,
χωρίς δολιχοδρομίες, όπως είναι η δυτική, η κλασική, η σύγχρονη. Από την
βάπτιση, ήδη, τα νεογνά εμποτίζονται στις περίπλοκες ταλαντεύσεις της
βυζαντινής μουσικής και ουδέποτε την εγκαταλείπουν.
Ο λαός μας κρατάει την μουσική του παράδοση άρα κρατάει την
αυτοσυνειδησία του, και για αυτό είναι λαός δυσνόητος για την κάθε τρόικα.
Επιβάλλουν μέτρα που πιάνουν εύκολα στους ανθρώπους – ρομποτάκια, δεν πιάνουν όμως
στους δικούς μας ανθρώπους, ούτε και θα πιάσουν ποτέ, όσο η μουσική-
πολιτιστική μας παράδοση παραμένει αλώβητη και η εκκλησία, ο θεματοφύλακας
αυτής της παράδοσης, διατηρεί την κεκτημένη από αιώνες ισχύ και παρεμβατικότητα
της.
www.thinknews.gr
